درهم‌تنیدگی زندگی و فرهنگ در شعر امیر پازواری

یادداشت عضو هیات علمی دانشگاه مازندران با عنوان:

درهم‌تنیدگی زندگی و فرهنگ در شعر امیر پازواری

       به گزارش روابط عمومی دانشگاه مازندران، هم‌زمان با فرا رسیدن 16 مهر، روز امیر پازواری، دکتر رضا ستاری عضو هیات علمی گروه‌ زبان و ادبیات فارسی در یک یادداشت تحلیلی با عنوان"درهم‌تنیدگی زندگی و فرهنگ در شعر امیر پازواری" به تشریح نقش زندگی و فرهنگ در اشعار این چهره ماندگار ادب تبری و اثرات آن در زندگی مردم پرداخت.

       متن کامل این یادداشت را در زیر مشاهده می‌کنید:

درهم‌تنیدگی زندگی و فرهنگ در شعر امیر پازواری

​​​​​​​
       امیر پازواری، برجسته‌ترین چهره شعر تبری و نماد فرهنگ عامه مازندران، از جمله شاعرانی است که نامش در حافظه فرهنگی این سرزمین بیش از هر شاعر بومی دیگری ماندگار شده است. هرچند درباره تاریخی یا افسانه‌ای بودن شخصیت او میان پژوهشگران اختلاف‌نظر وجود دارد، اما بی‌تردید مجموعه اشعار منسوب به او – که به نام دیوان امیر پازواری شناخته می‌شود – سندی زنده از زبان، ذهنیت و زیست‌جهان مردم مازندران است. این اشعار نه تنها بازتاب‌دهنده سنّت شفاهی و باورهای مردمی‌اند، بلکه به منزله حافظ فرهنگی و زبانی جامعه‌ای عمل کرده‌اند که در دوران پیشامدرن، انتقال دانش و ارزش‌های خود را از راه روایت و ترانه انجام می‌داد.  از همین رو، دیوان امیر پازواری را می‌توان آینه تمام‌نمای فرهنگ غیررسمی مردم در برابر گفتمان رسمی دانست که در متون ادبی و تاریخی بازتاب یافت است. فرهنگ عامه در معنای عام خود به مجموعه آداب، رسوم، باورها، افسانه‌ها و ترانه‌هایی گفته می‌شود که در میان مردم یک جامعه رواج دارد و به صورت شفاهی منتقل می‌شود. این حوزه که امروزه از آن با اصطلاح فولکلور یاد می‌شود، برخلاف ادبیات مکتوب که خاص قشر باسواد و طبقات فرادست است، از دل زندگی توده مردم برمی‌خیزد و اندیشه‌ها، احساسات و تجربه‌های جمعی آنان را در قالب‌های ساده اما عمیق بازتاب می‌دهد. در واقع، فرهنگ عامّه حافظ تاریخی عادات، تفکر و خصلت‌های قومی است و با بازنمایی زندگی روزمره، نوعی سند فرهنگی از گذشته یک ملّت محسوب می‌شود. این فرهنگ به سبب تکیه بر زندگی عملی، با تجربه زیسته‌ی مردم پیوندی مستقیم دارد و از همین رو توانسته است هم سرچشمه الهام هنرمندان باشد و هم تداوم‌بخش هویت قومی و زبانی ملت‌ها. در میان نمونه‌های برجسته فولکلور ایرانی، اشعار امیر پازواری جایگاهی ممتاز دارد. این اشعار به زبان تبری، یکی از شاخه‌های کهن زبان‌های ایرانی میانه سروده شده‌اند و سرشار از مضامین عامیانه، ضرب‌المثل‌ها، چیستان‌ها و اصطلاحات بومی‌اند. شعر امیر تصویری روشن از روح جمعی مردم مازندران ارائه می‌دهد؛ روحی که در آن عشق و دلدادگی، کار و معیشت، ایمان و امید، طنز و اندوه در هم تنیده‌اند. بخش بزرگی از هویت فرهنگی و زبانی این منطقه از رهگذر همین اشعار تا امروز به حیات خود ادامه داده است.

   لطفا جهت مشاهده ادامه مطلب اینجا کلیک نمایید

روابط عمومی دانشگاه مازندران